Geschreven door Dr. Jo Maddocks, Chief Psychologist
Voorheen gepubliceerd door PSI Talent Management of Cubiks, voordat het Talogy werd.
Over de hele wereld bevinden we ons individueel en nationaal in verschillende stadia van de reactie op, het beheer van en – als alles goed gaat – het herstel van de COVID-19-pandemie. Er zijn vier stadia die we doorlopen bij het omgaan met tegenspoed, en de PSI Thrive-cyclus van veerkracht schetst de psychologische stadia van het omgaan met verandering en tegenspoed. In deze blog bespreek ik de eerste van deze vier fasen (Overleven), met advies over hoe u deze fase met succes kunt doorlopen in relatie tot de huidige pandemie en lockdown. Houd toekomstige blogs in de gaten, waarin ik elk van de volgende fasen van de Thrive-cyclus zal behandelen.
De PSI Thrive-cyclus van veerkracht
- Overleven: Hoe we in eerste instantie reageren op tegenspoed
- Aanpassen: Hoe we ons aanpassen aan verandering en tegenspoed
- Herstel: Hoe we terugkaatsen van tegenslag en tegenspoed
- Gedijen: Hoe we groeien en veerkrachtiger worden na tegenspoed
Elke fase kan verschillende perioden duren. Soms blijven we steken in een van deze stadia, wat het moeilijk maakt om naar het volgende stadium over te gaan. Het is belangrijk te erkennen dat het normaal en noodzakelijk is om elke fase te doorlopen. Aan het begin van de COVID-19-crisis was de verleiding groot om de potentiële gevaren te ontkennen of te negeren, en het duurde even voor velen van ons het stadium van Overleven hadden bereikt. Wij kozen ervoor ons vast te klampen aan de valse hoop en de desinformatie die bij onze opvattingen pasten: “Het zal ons in het Westen niet bereiken”, “Het is gewoon een verkoudheid”, “Het treft alleen oudere mensen”, “Handen wassen is de oplossing”. Maar realiteit is realiteit, en de meesten van ons zullen bij tegenspoed vroeg of laat voor een bepaalde tijd in de overlevingszone terechtkomen. Hoe lang we in deze zone blijven, hangt af van vele factoren, waaronder ons niveau van veerkracht.
De overlevingsfase
De overlevingsfase wordt gekenmerkt door gevoelens van angst en bezorgdheid die ons kunnen doen overreageren en het slechtste in ons gedrag naar boven brengen. Denk maar aan de paniekaankopen in de winkels, het beschuldigen van anderen van het doorgeven van het virus, en het zorgen voor onszelf ten koste van anderen, om maar enkele voorbeelden te noemen. Wat belangrijk is, is dat we niet in deze fase blijven steken. Het risico is dat we problemen erger maken dan ze zijn en overdrijven. Onze hersenen zijn erop ingesteld zich te concentreren op slecht nieuws, en daar is momenteel geen gebrek aan. Elke dag krijgen we te horen hoeveel meer mensen er aan het virus zijn overleden. Kunt u zich voorstellen dat we dit zouden doen voor alle andere ziekten, ongelukken en sterfgevallen die nog steeds elke dag in elk land over de hele wereld voorkomen? Wat zou het leven deprimerend zijn! Ik zag onlangs in de krant een enkele kleine alinea waarin een andere terroristische gruweldaad in Frankrijk werd beschreven. Nog maar enkele weken geleden zou dit voorpaginanieuws zijn geweest, tot internationale verontwaardiging hebben geleid en in het middelpunt van onze belangstelling hebben gestaan. Waar we onze aandacht op richten, is voor een groot deel onze realiteit. Om van de Overlevingsfase over te gaan naar de Aanpassingsfase, moeten we onze aandacht verleggen van angst en bezorgdheid naar meer positieve en constructieve emoties, zoals aanvaarding, hoop en waardering.
- Aandacht richten: Een manier om dit te doen is onze aandacht te richten op positieve informatie en weg van negatieve gedachten. Bijvoorbeeld het waarderen van het ongewoon goede weer, het niet dagelijks hoeven pendelen naar het werk, het genieten van de rust op de wegen, en het waarderen van tijd met familieleden.
- Positieve verbeelding: Een andere manier is om onze verbeelding te richten op positieve uitkomsten in plaats van negatieve verwachtingen. Vergeet niet dat ons brein is geprogrammeerd om te focussen op bedreigingen, risico’s en gevaar. Als we vrij spel hebben, zal onze verbeelding zich richten op wat er mis kan gaan, waardoor we ons angstig en bezorgd gaan voelen. Om deze natuurlijke neiging te compenseren, moeten wij onze verbeelding actief gebruiken om ons in plaats daarvan te richten op positieve uitkomsten en mogelijkheden. Bijvoorbeeld, waar kijkt u naar uit? Hoe kunt u dingen beter maken? Wat is de best mogelijke uitkomst?
- Positieve taal: Een andere overweging is ons taalgebruik. Negatief taalgebruik is een besmettelijke ziekte, net als het fysieke virus. Bij het begin van de epidemie in het Verenigd Koninkrijk waren de media in grote meerderheid in een roes van apocalyptische proporties. Velen uit mijn beroepsgroep versterkten de boodschap dat wij allen in een crisis verkeren, ongekende niveaus van angst ervaren en psychologische hulp nodig hebben. Het is belangrijk een onderscheid te maken tussen een wereldwijde crisis en onszelf in een crisis bevinden. Er zijn veel mensen wier leven zich in een echte crisis bevindt, maar er zijn er nog veel meer wier crisis zichzelf in stand houdt door voortdurende negatieve bevestiging. Ons brein is een patroon-matching orgaan, als we voortdurend uitdrukkingen als crisis, ramp, en depressie gebruiken om onszelf te beschrijven, dan zal ons onbewuste brein zijn tijd besteden aan het zoeken naar bevestiging van deze verwachtingen en een voortdurende negatieve spiraal creëren. Als we onze angst willen verminderen en een positievere instelling willen creëren, moeten we in plaats daarvan positievere taal en bevestigingen gebruiken.
- Een positieve instelling: Een positieve of “mentaliteit van welvaren” is het tegenovergestelde van een “mentaliteit van overleven”. Onder stress schakelt het brein over op een primitievere overlevingsmodus – beschermen en conserveren – ook al is de beste manier om de hedendaagse moeilijkheden te overleven het zoeken naar mogelijkheden en creatief zijn. Dit blijkt uit de vecht-, vlucht-, of bevriesreactie op een waargenomen bedreiging, ook wel een “emotionele kaping” genoemd. Hoewel gunstig in levensbedreigende situaties kan deze overlevingsreactie andere negatieve neveneffecten hebben, zoals een catastrofale vermindering van het IQ, onvermogen om rationeel te denken, en verminderde probleemoplossing. Door een positieve mentaliteit van welvaren aan te nemen en er een gewoonte van te maken, kunnen mensen de negatieve standaardinstelling van de hersenen tegengaan.
In mijn volgende blog zal ik de tweede fase van de Thrive-cyclus bespreken in relatie tot de pandemie en de lockdown en hoe we ons aanpassen aan verandering en tegenspoed.
